Wstęp
W przemyśle farmaceutycznym, pomieszczenie czyste odnosi się do pomieszczenia spełniającego wymagania aseptyczne GMP. Ze względu na rygorystyczne wymagania dotyczące modernizacji technologii produkcyjnych w środowisku produkcyjnym, pomieszczenie czyste w laboratorium jest również nazywane „strażnikiem produkcji wysokiej klasy”.
1. Czym jest pomieszczenie czyste?
Pomieszczenie czyste, znane również jako pomieszczenie bezpyłowe, jest zazwyczaj wykorzystywane w profesjonalnej produkcji przemysłowej lub badaniach naukowych, w tym w produkcji wyrobów farmaceutycznych, układów scalonych, wyświetlaczy CRT, LCD, OLED i mikrowyświetlaczy LED itp.
Pomieszczenie czyste jest zaprojektowane tak, aby utrzymać ekstremalnie niski poziom cząstek, takich jak kurz, organizmy unoszące się w powietrzu czy cząsteczki w postaci pary. Dokładniej, pomieszczenie czyste ma kontrolowany poziom zanieczyszczeń, który jest określany przez liczbę cząstek na metr sześcienny o określonej wielkości.
Pomieszczenie czyste może również odnosić się do dowolnej przestrzeni zamkniętej, w której stosuje się środki mające na celu redukcję zanieczyszczeń cząsteczkowych i kontrolę innych parametrów środowiskowych, takich jak temperatura, wilgotność i ciśnienie. W ujęciu farmaceutycznym pomieszczenie czyste to pomieszczenie spełniające wymagania specyfikacji GMP zdefiniowanych w specyfikacjach aseptycznych GMP. Jest to połączenie projektu inżynieryjnego, produkcji, wykończenia i kontroli operacyjnej (strategii kontroli) niezbędne do przekształcenia zwykłego pomieszczenia w pomieszczenie czyste. Pomieszczenia czyste są wykorzystywane w wielu gałęziach przemysłu, wszędzie tam, gdzie drobne cząsteczki mogą mieć niekorzystny wpływ na proces produkcyjny.
Pomieszczenia czyste różnią się wielkością i złożonością. Są powszechnie stosowane w takich gałęziach przemysłu, jak produkcja półprzewodników, farmaceutyka, biotechnologia, produkcja urządzeń medycznych i nauki przyrodnicze, a także w procesach produkcyjnych o znaczeniu krytycznym, powszechnie stosowanych w przemyśle lotniczym, optycznym, wojskowym i Departamencie Energii.
2. Rozwój pomieszczeń czystych
Nowoczesne pomieszczenie czyste zostało wynalezione przez amerykańskiego fizyka Willisa Whitfielda. Whitfield, jako pracownik Sandia National Laboratories, zaprojektował oryginalny projekt pomieszczenia czystego w 1966 roku. Przed wynalazkiem Whitfielda, wczesne pomieszczenia czyste często napotykały problemy z cząsteczkami i nieprzewidywalnym przepływem powietrza.
Whitfield zaprojektował pomieszczenie czyste ze stałym i ściśle filtrowanym przepływem powietrza, aby utrzymać je w czystości. Większość zakładów produkujących układy scalone w Dolinie Krzemowej została zbudowana przez trzy firmy: MicroAire, PureAire i Key Plastics. Produkowały one jednostki z przepływem laminarnym, komory rękawicowe, pomieszczenia czyste i natryski powietrzne, a także zbiorniki na chemikalia i stoły warsztatowe do produkcji układów scalonych metodą „mokrą”. Te trzy firmy były również pionierami w stosowaniu teflonu w pistoletach pneumatycznych, pompach chemicznych, skruberach, pistoletach na wodę i innym sprzęcie niezbędnym do produkcji układów scalonych. William (Bill) C. McElroy Jr. pełnił funkcję kierownika ds. inżynierii, kierownika pracowni kreślarskiej, kontrolera jakości (QA/QC) oraz projektanta w tych trzech firmach, a jego projekty wzbogaciły ówczesną technologię o 45 oryginalnych patentów.
3. Zasady przepływu powietrza w pomieszczeniu czystym
Pomieszczenia czyste kontrolują ilość unoszących się w powietrzu cząsteczek poprzez stosowanie filtrów HEPA lub ULPA, wykorzystując zasadę laminarnego (przepływ jednokierunkowy) lub turbulentnego (przepływ turbulentny, niejednokierunkowy) przepływu powietrza.
Systemy laminarne lub jednokierunkowe kierują przefiltrowane powietrze stałym strumieniem w dół lub poziomo do filtrów umieszczonych na ścianie w pobliżu podłogi pomieszczenia czystego lub recyrkulują je przez podniesione perforowane panele podłogowe.
Systemy laminarnego przepływu powietrza są zazwyczaj stosowane na ponad 80% powierzchni sufitu pomieszczenia czystego, aby utrzymać stały przepływ powietrza. Do budowy filtrów i okapów laminarnego przepływu powietrza, zapobiegających przedostawaniu się do powietrza nadmiaru cząstek, używa się stali nierdzewnej lub innych materiałów niepylących. Turbulentny, czyli niejednokierunkowy przepływ powietrza, wykorzystuje okapy laminarne i filtry o zmiennej prędkości, aby utrzymać powietrze w pomieszczeniu czystym w ciągłym ruchu, choć nie wszystkie w tym samym kierunku.
Wzburzone powietrze próbuje wychwycić cząsteczki, które mogą znajdować się w powietrzu i skierować je na podłogę, gdzie przedostają się do filtra i opuszczają pomieszczenie czyste. W niektórych miejscach stosuje się również wektorowe pomieszczenia czyste: powietrze jest dostarczane w górnych rogach pomieszczenia, stosowane są wachlarzowe filtry HEPA, a zwykłe filtry HEPA mogą być również stosowane z wachlarzowymi wylotami powietrza. Wyloty powietrza powrotnego znajdują się w dolnej części drugiej ściany. Stosunek wysokości do długości pomieszczenia wynosi zazwyczaj od 0,5 do 1. Tego typu pomieszczenia czyste mogą również osiągnąć klasę czystości 5 (klasę 100).
Pomieszczenia czyste wymagają dużej ilości powietrza i zazwyczaj panują w nich kontrolowana temperatura i wilgotność. Aby obniżyć koszty zmiany temperatury lub wilgotności otoczenia, około 80% powietrza jest poddawane recyrkulacji (o ile pozwalają na to właściwości produktu), a następnie recyrkulowane powietrze jest filtrowane w celu usunięcia zanieczyszczeń cząsteczkowych, utrzymując jednocześnie odpowiednią temperaturę i wilgotność przed przejściem przez pomieszczenie czyste.
Cząsteczki unoszące się w powietrzu (zanieczyszczenia) unoszą się w powietrzu. Większość cząstek unoszących się w powietrzu powoli osiada, a szybkość opadania zależy od ich rozmiaru. Dobrze zaprojektowany system wentylacji powinien dostarczać świeże i recyrkulowane, przefiltrowane, czyste powietrze do pomieszczenia czystego, a także usuwać cząstki z pomieszczenia czystego. W zależności od rodzaju instalacji, powietrze pobierane z pomieszczenia jest zazwyczaj recyrkulowane przez system wentylacji, gdzie filtry usuwają cząstki stałe.
Jeśli proces, surowce lub produkty zawierają dużo wilgoci, szkodliwych oparów lub gazów, powietrze to nie może zostać zawrócone do obiegu w pomieszczeniu. Powietrze to jest zazwyczaj odprowadzane do atmosfery, a następnie w 100% świeże powietrze jest zasysane do systemu pomieszczenia czystego i oczyszczane przed wprowadzeniem do pomieszczenia czystego.
Ilość powietrza wpływającego do pomieszczenia czystego jest ściśle kontrolowana, podobnie jak ilość powietrza wywiewanego. Większość pomieszczeń czystych jest pod ciśnieniem, co uzyskuje się poprzez dostarczanie do pomieszczenia większej ilości powietrza niż wydmuchiwane z pomieszczenia. Wyższe ciśnienie może powodować wyciek powietrza spod drzwi lub przez nieuniknione drobne szczeliny i pęknięcia w każdym pomieszczeniu czystym. Kluczem do dobrego projektu pomieszczenia czystego jest prawidłowe umiejscowienie wlotu powietrza (nawiewu) i wylotu (wydechu).
Podczas projektowania pomieszczenia czystego priorytetem powinno być umiejscowienie kratek nawiewnych i wywiewnych (powrotnych). Kratki wlotowe (sufitowe) i powrotne (na niższym poziomie) powinny znajdować się po przeciwnych stronach pomieszczenia czystego. Jeśli operator musi być chroniony przed produktem, przepływ powietrza powinien być skierowany z dala od operatora. Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) i Unia Europejska mają bardzo surowe wytyczne i limity dotyczące skażenia mikrobiologicznego, a między jednostką uzdatniania powietrza a wentylatorem filtrującym można również stosować komory wyrównawcze oraz maty klejące. W przypadku pomieszczeń sterylnych wymagających powietrza klasy A przepływ powietrza odbywa się z góry na dół i jest jednokierunkowy lub laminarny, co zapewnia, że powietrze nie zostanie zanieczyszczone przed kontaktem z produktem.
4. Zanieczyszczenie pomieszczenia czystego
Największe zagrożenie dla zanieczyszczeń pomieszczeń czystych pochodzi od samych użytkowników. W przemyśle medycznym i farmaceutycznym kontrola mikroorganizmów jest bardzo ważna, zwłaszcza tych, które mogą być wydalane ze skóry i osadzane w powietrzu. Badanie flory bakteryjnej pomieszczeń czystych ma ogromne znaczenie dla mikrobiologów i personelu kontroli jakości, umożliwiając ocenę zmieniających się trendów, zwłaszcza w przypadku badań przesiewowych w kierunku szczepów lekoopornych oraz badań nad metodami czyszczenia i dezynfekcji. Typowa flora pomieszczeń czystych pochodzi głównie ze skóry człowieka, ale występują tam również mikroorganizmy z innych źródeł, takich jak środowisko i woda, choć w mniejszych ilościach. Do powszechnych rodzajów bakterii należą Micrococcus, Staphylococcus, Corynebacterium i Bacillus, a do rodzajów grzybów należą Aspergillus i Penicillium.
Istnieją trzy główne aspekty utrzymania czystości pomieszczenia czystego.
(1) Powierzchnia wewnętrzna pomieszczenia czystego i jego wyposażenie wewnętrzne
Zasada jest taka, że dobór materiałów jest ważny, a codzienne czyszczenie i dezynfekcja są jeszcze ważniejsze. Aby spełnić wymogi GMP i osiągnąć wymagania dotyczące czystości, wszystkie powierzchnie pomieszczenia czystego powinny być gładkie i hermetyczne, nie wytwarzać własnych zanieczyszczeń, czyli nie powinny gromadzić kurzu ani zanieczyszczeń, być odporne na korozję i łatwe do czyszczenia, w przeciwnym razie będą sprzyjać namnażaniu się drobnoustrojów. Powierzchnia powinna być mocna i trwała, odporna na pęknięcia, pęknięcia i wgniecenia. Dostępnych jest wiele materiałów, w tym drogie panele z drewna dagad, szkło itp. Najlepszym i najpiękniejszym wyborem jest szkło. Regularne czyszczenie i dezynfekcja powinny być przeprowadzane zgodnie z wymogami pomieszczeń czystych na wszystkich poziomach. Częstotliwość czyszczenia i dezynfekcji może wynosić po każdej operacji, kilka razy dziennie, codziennie, co kilka dni, raz w tygodniu itd. Zaleca się czyszczenie i dezynfekcję stołu operacyjnego po każdej operacji, dezynfekcję podłogi codziennie, dezynfekcję ścian co tydzień, a także czyszczenie i dezynfekcję pomieszczenia co miesiąc, zgodnie z poziomem pomieszczenia czystego oraz ustalonymi standardami i specyfikacjami. Należy również prowadzić dokumentację.
(2). Kontrola powietrza w pomieszczeniu czystym
Zasadniczo konieczne jest dobranie odpowiedniego projektu pomieszczenia czystego, regularna konserwacja i codzienny monitoring. Szczególną uwagę należy zwrócić na monitorowanie bakterii unoszących się w powietrzu w farmaceutycznych pomieszczeniach czystych. Bakterie unoszące się w powietrzu są pobierane przez próbnik bakterii unoszących się w powietrzu, który pobiera określoną objętość powietrza. Strumień powietrza przepływa przez naczynko kontaktowe wypełnione specjalnym podłożem hodowlanym. Naczynko kontaktowe wychwytuje mikroorganizmy, a następnie umieszcza się je w inkubatorze w celu zliczenia kolonii i obliczenia liczby mikroorganizmów w pomieszczeniu. Mikroorganizmy w warstwie laminarnej również muszą zostać wykryte za pomocą odpowiedniego próbnika bakterii unoszących się w powietrzu. Zasada działania jest podobna do zasady pobierania próbek z przestrzeni, z tą różnicą, że punkt poboru próbek musi znajdować się w warstwie laminarnej. Jeśli w pomieszczeniu sterylnym wymagane jest sprężone powietrze, konieczne jest również przeprowadzenie badań mikrobiologicznych sprężonego powietrza. Za pomocą odpowiedniego detektora sprężonego powietrza należy dostosować ciśnienie sprężonego powietrza do odpowiedniego zakresu, aby zapobiec zniszczeniu mikroorganizmów i podłoża hodowlanego.
(3). Wymagania dla personelu w pomieszczeniu czystym
Personel pracujący w pomieszczeniach czystych musi regularnie przechodzić szkolenia z zakresu teorii kontroli zanieczyszczeń. Wchodzą i wychodzą z pomieszczenia czystego przez śluzy powietrzne, natryski powietrza i/lub szatnie, a także muszą nosić specjalnie zaprojektowaną odzież ochronną, która zakrywa skórę i naturalnie występujące na ciele zanieczyszczenia. W zależności od klasyfikacji lub funkcji pomieszczenia czystego, odzież personelu może wymagać jedynie prostej ochrony, takiej jak fartuchy laboratoryjne i kaptury, lub może być całkowicie zakryta i nie odsłaniać skóry. Odzież do pomieszczeń czystych służy do zapobiegania uwalnianiu cząstek i/lub mikroorganizmów z ciała użytkownika i zanieczyszczaniu środowiska.
Sama odzież do pomieszczeń czystych nie może uwalniać cząstek ani włókien, aby zapobiec zanieczyszczeniu środowiska. Tego rodzaju zanieczyszczenie personelu może obniżyć wydajność produktów w przemyśle półprzewodnikowym i farmaceutycznym, a także prowadzić do zakażeń krzyżowych między personelem medycznym a pacjentami, na przykład w sektorze opieki zdrowotnej. Sprzęt ochronny do pomieszczeń czystych obejmuje odzież ochronną, buty, obuwie, fartuchy, osłony na brodę, okrągłe kapelusze, maski, odzież roboczą/fartuchy laboratoryjne, fartuchy, rękawiczki i nakładki na palce, rękawy oraz ochraniacze na buty. Rodzaj używanej odzieży do pomieszczeń czystych powinien odzwierciedlać kategorię pomieszczenia czystego i produktu. Pomieszczenia czyste na niskim poziomie mogą wymagać specjalnego obuwia z całkowicie gładkimi podeszwami, które nie będą się stykać z kurzem ani brudem. Jednak ze względów bezpieczeństwa podeszwy butów nie mogą stwarzać zagrożenia poślizgiem. Do wejścia do pomieszczenia czystego zazwyczaj wymagana jest odzież do pomieszczeń czystych. W pomieszczeniach czystych klasy 10 000 można stosować proste fartuchy laboratoryjne, nakrycia głowy i ochraniacze na buty. W pomieszczeniach czystych klasy 100 wymagane są pełne owijki, odzież ochronna zapinana na zamek błyskawiczny, okulary ochronne, maski, rękawice i ochraniacze na buty. Ponadto należy kontrolować liczbę osób w pomieszczeniu czystym, średnio od 4 do 6 m2 na osobę, a praca powinna być delikatna, bez wykonywania dużych i szybkich ruchów.
5. Najczęściej stosowane metody dezynfekcji pomieszczeń czystych
(1). Dezynfekcja UV
(2). Dezynfekcja ozonem
(3). Sterylizacja gazowa Środki dezynfekujące obejmują formaldehyd, epoksyetan, kwas nadoctowy, mieszaniny kwasu karbolowego i mlekowego itp.
(4) Środki dezynfekujące
Do popularnych środków dezynfekujących należą alkohol izopropylowy (75%), etanol (75%), aldehyd glutarowy, chlorheksydyna itp. Tradycyjną metodą dezynfekcji sterylnych pomieszczeń w chińskich fabrykach farmaceutycznych jest fumigacja formaldehydem. Zagraniczne fabryki farmaceutyczne uważają, że formaldehyd ma pewien szkodliwy wpływ na organizm człowieka. Obecnie zazwyczaj stosuje się opryskiwanie aldehydem glutarowym. Środek dezynfekujący używany w sterylnych pomieszczeniach musi zostać wysterylizowany i przefiltrowany przez membranę filtracyjną o średnicy porów 0,22 μm w komorze bezpieczeństwa biologicznego.
6. Klasyfikacja pomieszczeń czystych
Pomieszczenie czyste klasyfikuje się według liczby i wielkości cząstek dozwolonych w danej objętości powietrza. Duże liczby, takie jak „Klasa 100” lub „Klasa 1000”, odnoszą się do normy FED-STD-209E, która określa dopuszczalną liczbę cząstek o średnicy 0,5 μm lub większych na stopę sześcienną powietrza. Norma dopuszcza również interpolację; na przykład norma SNOLAB jest stosowana dla pomieszczenia czystego klasy 2000. Liczniki cząstek powietrza rozpraszające światło dyskretne służą do określania stężenia cząstek unoszących się w powietrzu o określonej wielkości lub większych w określonym miejscu poboru próbek.
Wartość dziesiętna odnosi się do normy ISO 14644-1, która określa logarytm dziesiętny liczby cząstek o wielkości 0,1 μm lub większych dozwolonych na metr sześcienny powietrza. Na przykład, czyste pomieszczenie klasy ISO 5 ma maksymalną liczbę cząstek/m³ wynoszącą 105. Zarówno norma FS 209E, jak i ISO 14644-1 zakładają logarytmiczną zależność między wielkością cząstek a ich stężeniem. Dlatego zerowe stężenie cząstek nie istnieje. Niektóre klasy nie wymagają testowania określonych wielkości cząstek, ponieważ ich stężenie jest zbyt niskie lub zbyt wysokie, aby było praktyczne, ale takich pustych wyników nie należy uznawać za zerowe. Ponieważ 1 m³ to około 35 stóp sześciennych, obie normy są w przybliżeniu równoważne przy pomiarze cząstek o wielkości 0,5 μm. Zwykłe powietrze w pomieszczeniach ma klasę około 1 000 000 lub ISO 9.
ISO 14644-1 i ISO 14698 to normy pozarządowe opracowane przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO). Pierwsza z nich dotyczy pomieszczeń czystych w ogólności, druga – pomieszczeń czystych, w których może występować problem skażenia biologicznego.
Obecne agencje regulacyjne obejmują: ISO, USP 800, US Federal Standard 209E (poprzedni standard, nadal w użyciu). Ustawa o jakości i bezpieczeństwie leków (DQSA) została uchwalona w listopadzie 2013 r. w celu rozwiązania problemu zgonów związanych z wytwarzaniem leków i poważnych zdarzeń niepożądanych. Federalna ustawa o żywności, lekach i kosmetykach (FD&C Act) ustanawia szczegółowe wytyczne i zasady dotyczące preparatów dla ludzi. 503A jest nadzorowane przez upoważniony personel (farmaceutów/lekarzy) przez upoważnione agencje stanowe lub federalne. 503B dotyczy placówek outsourcingowych i wymaga bezpośredniego nadzoru licencjonowanego farmaceuty i nie musi być apteką posiadającą licencję. Placówki uzyskują licencje za pośrednictwem Agencji ds. Żywności i Leków (FDA).
Wytyczne UE dotyczące GMP są bardziej rygorystyczne niż inne wytyczne i wymagają, aby pomieszczenie czyste osiągało określoną liczbę cząstek podczas pracy (podczas produkcji) i w stanie spoczynku (gdy nie odbywa się żadna produkcja, ale włączona jest centrala wentylacyjna w pomieszczeniu).
8. Pytania od nowicjuszy laboratoryjnych
(1). Jak wchodzić i wychodzić z pomieszczenia czystego? Ludzie i towary wchodzą i wychodzą przez różne wejścia i wyjścia. Ludzie wchodzą i wychodzą przez śluzy powietrzne (niektóre posiadają prysznice powietrzne) lub bez śluz i noszą sprzęt ochronny, taki jak kaptury, maski, rękawice, buty i odzież ochronną. Ma to na celu zminimalizowanie i zablokowanie cząsteczek wnoszonych przez osoby wchodzące do pomieszczenia czystego. Towary wchodzą i wychodzą z pomieszczenia czystego przez kanał ładunkowy.
(2). Czy projekt pomieszczenia czystego jest czymś szczególnym? Materiały budowlane do pomieszczeń czystych nie powinny generować żadnych cząstek, dlatego preferowana jest powłoka epoksydowa lub poliuretanowa na podłodze. Stosowane są polerowane panele ścianek działowych i sufitów ze stali nierdzewnej lub stali miękkiej malowanej proszkowo. Narożniki prostokątne są unikane przez zakrzywione powierzchnie. Wszystkie połączenia od narożnika do podłogi i od narożnika do sufitu należy uszczelnić uszczelniaczem epoksydowym, aby zapobiec osadzaniu się lub gromadzeniu cząstek na połączeniach. Sprzęt w pomieszczeniu czystym jest zaprojektowany tak, aby generować minimalne zanieczyszczenie powietrza. Używaj wyłącznie specjalnie wykonanych mopów i wiader. Meble w pomieszczeniu czystym również powinny być zaprojektowane tak, aby generować jak najmniej cząstek i być łatwe do czyszczenia.
(3). Jak wybrać odpowiedni środek dezynfekujący? Najpierw należy przeprowadzić analizę środowiskową, aby potwierdzić rodzaj zanieczyszczonych mikroorganizmów poprzez monitoring środowiska. Kolejnym krokiem jest określenie, który środek dezynfekujący może zabić znaną liczbę mikroorganizmów. Przed przeprowadzeniem testu śmiertelności w czasie kontaktu (metoda rozcieńczeń w probówce lub metoda materiału powierzchniowego) lub testu AOAC, należy ocenić dostępne środki dezynfekujące i potwierdzić ich przydatność. Aby zabić mikroorganizmy w pomieszczeniu czystym, stosuje się dwa rodzaje mechanizmów rotacji środków dezynfekujących: ① Rotacja jednego środka dezynfekującego i jednego środka sporobójczego, ② Rotacja dwóch środków dezynfekujących i jednego środka sporobójczego. Po ustaleniu systemu dezynfekcji można przeprowadzić test skuteczności bakteriobójczej, który stanowi podstawę do wyboru środków dezynfekujących. Po zakończeniu testu skuteczności bakteriobójczej wymagane jest przeprowadzenie badania terenowego. Jest to ważny sposób na sprawdzenie, czy SOP (standardowa procedura operacyjna) dotycząca czyszczenia i dezynfekcji oraz test skuteczności bakteriobójczej środka dezynfekującego są skuteczne. Z biegiem czasu mogą pojawić się dotychczas niewykryte mikroorganizmy, a procesy produkcyjne, personel itp. mogą również ulec zmianie. Dlatego procedury operacyjne dotyczące czyszczenia i dezynfekcji muszą być regularnie przeglądane, aby potwierdzić, czy nadal mają zastosowanie w obecnym środowisku.
(4). Czyste czy brudne korytarze? Proszki, takie jak tabletki lub kapsułki, to korytarze czyste, natomiast sterylne leki, leki w płynie itp. to korytarze brudne. Generalnie produkty farmaceutyczne o niskiej zawartości wilgoci, takie jak tabletki lub kapsułki, są suche i zakurzone, co zwiększa ryzyko zanieczyszczenia krzyżowego. Jeśli różnica ciśnień między strefą czystą a korytarzem jest dodatnia, proszek przedostanie się z pomieszczenia do korytarza, a następnie najprawdopodobniej zostanie przeniesiony do kolejnego pomieszczenia czystego. Na szczęście większość suchych preparatów nie sprzyja rozwojowi mikroorganizmów, dlatego tabletki i proszki są z reguły produkowane w pomieszczeniach z czystymi korytarzami, ponieważ mikroorganizmy unoszące się w korytarzu nie mogą znaleźć środowiska, w którym mogłyby się rozwijać. Oznacza to, że w pomieszczeniu panuje podciśnienie w stosunku do korytarza. W przypadku sterylnych (przetworzonych), aseptycznych lub o niskim obciążeniu biologicznym i płynnych produktów farmaceutycznych mikroorganizmy zazwyczaj znajdują kultury wspierające, w których mogą się rozwijać, a w przypadku sterylnych produktów przetworzonych pojedynczy mikroorganizm może mieć katastrofalne skutki. Dlatego w tego typu obiektach często projektuje się korytarze z brudem, aby zapobiec przedostawaniu się potencjalnych mikroorganizmów do pomieszczeń czystych.
Czas publikacji: 20-02-2025